«Αναμνήσεις ενός κοριτσιού» με τη δημιουργική υποστήριξη της Mediavox.

Νέο μικρό μουσικό σύνολο με το όνομα ΛΙΠΟΤΑΚΤΕΣ ίδρυσε η Ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης». Το νέο σύνολο θα ξεκινήσει τη διαδρομή του με δύο παραστάσεις μουσικής και λόγου στη μουσική σκηνή Σφίγγα τη Δευτέρα 3 και τη Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου 2020. Η  μουσική παράσταση έχει τίτλο «Αναμνήσεις ενός κοριτσιού» και βασίζεται σε τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη που ερμηνεύει ο Παναγιώτης Πετράκης και σε κείμενα της Μαργαρίτας Θεοδωράκη που διαβάζει η ίδια. Τραγούδια που διατρέχουν όλη τη μουσική διαδρομή του Μίκη Θεοδωράκη, από τους «Λιποτάκτες» που έδωσαν και το όνομα στο Μουσικό Σύνολο μέχρι τα «Λυρικά» και από τις «Μικρές Κυκλάδες» μέχρι τα «Τραγούδια για τον Αλέξανδρο Παναγούλη». Η Μαργαρίτα Θεοδωράκη έγραψε και διαβάζει κείμενα για την παιδική και εφηβική της ηλικία.

H Mediavox δημιούργησε ένα βίντεο διάρκειας 85′, που συνοδεύει εικαστικά την παράσταση, με περισσότερες από 400 φωτογραφίες που καλύπτουν την δημιουργική και οικογενειακή διαδρομή του μεγάλου συνθέτη.

Το νέο σύνολο «Λιποτάκτες» αποτελούν οι Παναγιώτης Πετράκης (τραγούδι), Δημήτρης Ανδρεάδης (πιάνο), Δημήτρης Παπαγγελίδης (κλασική κιθάρα), Στέφανος Θεοδωράκης – Παπαγγελίδης (κρουστά), Μαργαρίτα Θεοδωράκη (ανάγνωση κειμένων της), Μιχάλης Αλεξάκης (ηχοληψία) και Sophie Hayes (υπεύθυνη της παραγωγής συναυλιών).

 

Ο «κοινωνιστής» ΡΟΚΚΟΣ ΧΟΪΔΑΣ στο «Πρόσωπα & Εποχές».

‘Ενα νέο επεισόδιο της ωριαίας σειράς ντοκιμαντέρ «Πρόσωπα & Εποχές» που υλοποιεί η Mediavox  βγαίνει στον αέρα από τη συχνότητα του Cosmote History HD. O δικαστικός και πολιτικός Ρόκκος Χοϊδάς, που διακρίθηκε για τους δημοκρατικούς του αγώνες και θεωρείται ως ένας από τους πρώιμους σοσιαλιστές στον ελληνικό χώρο, σκιαγραφείται από τον ιστορικό Γιώργο Λεοντιάδη.

Ο Ρόκκος Χοϊδάς γεννήθηκε το 1830 στην Πρόνοια Ναυπλίου και καταγόταν από παλιά αριστοκρατική οικογένεια της Κρήτης, που είχε εγκατασταθεί στην Κεφαλληνία. Ο πατέρας του, Δημήτριος Χοϊδάς, είχε πολεμήσει ως ιερολοχίτης στη Μολδαβία, κατά την κήρυξη της Ελληνικής Επανάστασης.

Ο Ρόκκος (Χαράλαμπος) Χοϊδάς φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και συνέχισε τις σπουδές του στην Ιταλία. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα ακολούθησε τον εισαγγελικό κλάδο και εξελίχθηκε μέχρι το βαθμό του αντεισαγγελέα Εφετών. Κατά τη διάρκεια της δικαστικής του καριέρας αγωνίστηκε με πάθος για την εξάλειψη της ληστείας, που αποτελούσε αληθινή μάστιγα την εποχή του, καθώς και για την εξυγίανση του δημόσιου βίου. Απογοητευμένος, όμως, από το μέγεθος της διαφθοράς παραιτήθηκε από το δικαστικό σώμα το 1874 κι έκτοτε ασχολήθηκε μαχητικά με την πολιτική και την αρθρογραφία.

Στα μέσα Μαρτίου του 1875 προκάλεσε σε μονομαχία τον φιλομοναρχικό βουλευτή Μεσολογγίου Δημοσθένη Στάικο, ύστερα από έντονη πολιτική αντιπαράθεση που είχαν σε καφενείο της Πλατείας Συντάγματος. Η μονομαχία έγινε στις 24 Μαρτίου και ο Στάικος, που ήταν απόστρατος συνταγματάρχης, τον τραυμάτισε σοβαρά στο στήθος, ένα τραύμα που τον ταλαιπώρησε στο υπόλοιπο διάστημα της ζωής του και συνετέλεσε στο θάνατό του. Στις 18 Ιουλίου του ίδιου χρόνου εξελέγη ανεξάρτητος βουλευτής Κραναίας Κεφαλληνίας και συμμετείχε στην οργάνωση «Ρήγας» μαζί με άλλους ομοϊδεάτες του, με σκοπό την αναβίωση των οραμάτων του Ρήγα Φεραίου. Θεωρούσε τη βασιλεία τροχοπέδη για τον εκδημοκρατισμό της Ελλάδας κι επιδόθηκε σε σφοδρούς αγώνες κατά της μοναρχίας.

Δεινός ρήτορας, ο Ρόκκος Χοϊδάς άφησε εποχή με τις αγορεύσεις του στη Βουλή, οι οποίες όμως δεν διασώθηκαν, καθώς οι πρόεδροι της Βουλής, κατά την περίοδο διακυβέρνησης της χώρας από τον Χαρίλαο Τρικούπη και τον Θεόδωρο Δηλιγιάννη, φρόντιζαν να μην τις συμπεριλαμβάνουν στα πρακτικά, μη θέλοντας να δυσαρεστήσουν τον ανώτατο άρχοντα. Κυνηγήθηκε ανελέητα από τη φιλομοναρχική παράταξη, με αποτέλεσμα να μην επανεκλεγεί βουλευτής Κραναίας το 1879 και Αττικοβοιωτίας το 1881, παρά την υποστήριξη που είχε κατά την τελευταία προεκλογική εκστρατεία από τις προοδευτικές εφημερίδες της εποχής «Μη χάνεσαι» του Βλάση Γαβριηλίδη και «Ραμπαγάς» του Κλεάνθη Τριανταφύλλου. Το 1883 εξελέγη ανεξάρτητος βουλευτής Αττικοβοιωτίας και μαζί με τον ομοϊδεάτη του Αριστείδη Οικονόμου ίδρυσε το «Λαϊκό Κόμμα», που πρέσβευε την ανανέωση της πολιτικής ζωής και ήταν ένα τα πρώτα κόμματα αρχών στον ελληνικό πολιτικό βίο. Με το κόμμα αυτό εξελέγη για τελευταία φορά βουλευτής Αττικοβοιωτίας τον Απρίλιο του 1885.

Η παρουσία του στη Βουλή τερματίστηκε στις 14 Νοεμβρίου 1885, όταν υπέβαλε την παραίτησή του από το βουλευτικό αξίωμα, μετά την καταψήφιση του νομοσχεδίου του «Περί τιμωρίας των καταχρωμένων τα δημόσια χρήματα». Πολλοί συνάδελφοί του προσπάθησαν να τον μεταπείσουν, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Λίγες ημέρες αργότερα παρακρατικά στοιχεία επιχείρησαν να τον δολοφονήσουν. Στην υπόθεση φερόταν αναμεμιγμένος ο τότε αστυνομικός διευθυντής Αθηνών Κοκκινόπουλος.

Έκτοτε, ο Ρόκκος Χοϊδάς συνέχισε τους αγώνες του γράφοντας άρθρα σε εφημερίδες, παρακινώντας τον λαό σε εξέγερση κατά της μοναρχίας και υπέρ της διαφύλαξης των στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων της ελευθερίας και της ισότητα. Με αφορμή ένα άρθρο του στην εφημερίδα «Ραμπαγάς» του Κλεάνθη Τριανταφύλλου, το οποίο θεωρήθηκε υβριστικό κατά του βασιλιά Γεωργίου και του διαδόχου Κωνσταντίνου, ασκήθηκε εναντίον του ποινική δίωξη. Δικάστηκε στο Κακουργιοδικείο της Άμφισσας και στις 31 Μαΐου 1889 καταδικάσθηκε σε ποινή τριετούς φυλάκισης. Στην απολογία του, που διήρκεσε 24 ώρες, κατηγόρησε με δριμύτητα τους αυλοκόλακες και τα φιλοβασιλικά κόμματα της εποχής. Αρνήθηκε επιμόνως να υποβάλει αίτηση χάριτος στον βασιλιά κι έτσι οδηγήθηκε στις φυλακές της Χαλκίδας για να εκτίσει την ποινή του.

Στις 3 Μαΐου 1890, ο Ρόκκος Χοϊδάς άφησε την τελευταία του πνοή στη φυλακή, σε ηλικία 60 ετών, εξαντλημένος από τις κακουχίες, αλλά και από την υποτροπή του παλαιού του τραύματος. Η φήμη περί αυτοκτονίας του, που κυκλοφόρησαν οι πολιτικοί του αντίπαλοι, πρέπει να στερείται βάσεως.

Βασίλης Ρώτας: Άνθρωπος της τέχνης και του αγώνα.

Στον θεατρικό συγγραφέα, ποιητή, κριτικό, πεζογράφο, μεταφραστή και πάνω από όλα αγωνιστή Βασίλη Ρώτα είναι αφιερωμένο το νέο επεισόδιο της σειράς «Πρόσωπα & Εποχές» που υλοποιεί η Mediavox για το Cosmote History HD.

Ο Βασίλης Ρώτας, γιος φτωχής οικογένειας χωρίς σταθερό εισόδημα, γεννήθηκε στις 5 Μάη 1889 στο Χιλιομόδι Κορινθίας, το 1889 η οικογένειά του μετακομίζει στην Κόρινθο και το 1903 εγκαθίσταται οριστικά στην Αθήνα.Tελείωσε με άριστα το Βαρβάκειο, έχοντας από νωρίς ξεχωρίσει ως ιδιαίτερη προσωπικότητα μεταξύ των συμμαθητών του, καθώς η μεγάλη του αγάπη για την ευρύτερη μελέτη αλλά και η αντισυμβατική του συμπεριφορά είχαν εκδηλωθεί από νωρίς. Το πρώτο του ποίημα το έγραψε στην Α´ Δημοτικού και το πρώτο του διήγημα στην Β´ Γυμνασίου.

Η επιθυμία του Βασίλη Ρώτα, παρά την απαγόρευση από τον πατέρα του, ήταν να σπουδάσει Ιατρική. Έτσι γράφτηκε κρυφά στην Ιατρική Σχολή και στην συνέχεια στην Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών στην οποία φοίτησε ως το 1910. Εκεί γνωρίστηκε και συνδέθηκε με βαθιά φιλία με τους Κώστα Βάρναλη και Μάρκο Αυγέρη. Το 1910 μαζί με δημοτικιστές και προοδευτικούς συμφοιτητές του ιδρύουν την «Φοιτητική Συντροφιά», που αποτέλεσε ένα πυρήνα ζύμωσης του πιο προοδευτικού τμήματος της νεολαίας, ζύμωσης γύρω από μια σειρά καυτά ζητήματα της εποχής, κοινωνικά, πολιτικά και πολιτιστικά. Την ίδια χρονιά, κατετάγη στον στρατό ως έφεδρος, αποστρατεύθηκε την ίδια χρονιά, για να επιστρατευθεί εκ νέου το 1912, στους Βαλκανικούς Πολέμους και έκτοτε έμεινε μόνιμα στον στρατό ως τις 5 Αυγούστου 1926 οπότε και αποστρατεύθηκε με τον βαθμό του συνταγματάρχη. Το 1917 με το ψευδώνυμο «Βασίλης Κορίνθιος» κυκλοφόρησε την πρώτη του ποιητική συλλογή «Το τραγούδι των σκοτωμένων – κρυφός καημός» και το 1924 κυκλοφόρησε η πρώτη του μεταφραστική εργασία, η «Άννα Καρένινα» του Λέοντος Τολστόι.

Ο Δάσκαλος και Αγωνιστής ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΛΗΝΟΣ.

Το πολύπλευρο έργο του Δημήτρη Γληνού είναι εξαιρετικής σπουδαιότητας όχι μόνο αν κριθεί με τα μέτρα της Ελληνικής κοινωνίας: το International Bureau of Education της UNESCO συμπεριέλαβε τον Γληνό μεταξύ των 100 πιο σημαντικών διανoουμένων, πολιτικών, δημοσιολόγων κ.λπ. όλου του κόσμου, που με το στοχασμό και τη δράση τους είχαν σημαντική συμβολή στην υπόθεση της εκπαίδευσης από την εποχή της αυγής του ανθρώπινου πολιτισμού έως τις μέρες μας. Στο νέο επεισόδιο της σειράς «Πρόσωπα & Εποχές», που προβάλλεται από τη συχνότητα του Cosmote History HD, ο καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας Γιώργος Μαργαρίτης φωτίζει την προσωπικότητα, το έργο και τις ιστορικές συνθήκες μέσα στις οποίες έδρασε ο Δημήτρης Γληνός.

Ο Δ. Γληνός γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1882, από φτωχή οικογένεια με καταγωγή από το Κόρθι της Άνδρου. Σπούδασε φιλολογία στην Αθήνα. To 1908 παντρεύτηκε την Άννα Χρόνη και με την οικονομική στήριξη του πεθερού του ο Γληνός έφυγε με τη σύζυγό του για μεταπτυχιακές σπουδές στην Ιένα και κατόπιν στη Λειψία. Στη Γερμανία, η γνωριμία του με τον Γ. Σκληρό τον εξοικείωσε με τις σοσιαλιστικές ιδέες και είχε αποφασιστική επίδραση στη μετέπειτα πορεία του. Το 1911, πίσω στην Αθήνα, δραστηριοποιήθηκε στον Εκπαιδευτικό Όμιλο όπου, μεταξύ άλλων, είχε και το συντονισμό της έκδοσης του περιοδικού του. Πρωτοστάτησε στην ίδρυση του Εκπαιδευτικού Συνδέσμου των Λειτουργών της Μέσης Εκπαιδεύσεως (Φεβρ. 1915). Τοποθετημένος πολιτικά στην αριστερά του βενιζελισμού ο Γληνός, συνήθως σε συνεργασία με τους Αλ. Δελμούζο και Μ. Τριανταφυλλίδη, έδρασε από διοικητικές και μη θέσεις για την επίλυση του γλωσσικού ζητήματος και την αναμόρφωση της εκπαίδευσης σε όλες τις βαθμίδες: σύνταξη εκπαιδευτικών νομοσχεδίων του 1913, διάταγμα Προσωρινής Κυβέρνησης (1917) για την εισαγωγή της δημοτικής στα σχολεία, οργάνωση της Παιδαγωγικής Ακαδημίας και του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1924-26).

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ. Ο «Πατέρας της Ελληνικής Δημοκρατίας» στο «Πρόσωπα & Εποχές».

Πολιτικός επιστήμονας και κοινωνιολόγος, ένας από τους κορυφαίους πολιτικούς της νεώτερης Ελλάδας, που πέραν της εγκαθίδρυσης της Αβασίλευτης Δημοκρατίας (1924), αγωνίστηκε για δικαιώματα και κεκτημένα πολιτών, ισότητα φύλων, ίδρυση του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1925) και μια πολυσχιδή δράση σε τομείς της κοινωνικής, εκπαιδευτικής, και δημόσιας ζωής. Το νέο επεισόδιο της σειράς «Πρόσωπα & Εποχές» είναι αφιερωμένο στον Αλέξανδρο Παπαναστασίου.

Γεννήθηκε στις 8 Ιουλίου 1876 στην Τρίπολη Αρκαδίας. Ήταν γιος του Παναγιώτη Παπαναστασίου και της Μαριγώς Ρογάρη – Αποστολοπούλου. Ο πατέρας του ήταν γυμνασιάρχης και τμηματάρχης στο Υπουργείο Παιδείας και διετέλεσε βουλευτής Μαντίνειας, ενώ η μητέρα του ήταν κόρη του Δημάρχου Λεβιδίου. Η οικονομική ευμάρεια των γονιών του, τον πριμοδότησαν με σπουδές που καθόρισαν την μετέπειτα του πορεία. Σπούδασε Νομική και κοινωνικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και κατόπιν συνέχισε τις σπουδές του στη Νομική και τη Φιλοσοφία στα πανεπιστήμια της Χαϊδελβέργης, του Βερολίνου, του Λονδίνου και των Παρισίων. Την εποχή που σπούδαζε στη Γερμανία, επικρατούσαν σοσιαλιστικές ιδέες, από τις οποίες επηρεάστηκε και ο τρόπος σκέψης του. Ιδιαίτερα ασχολήθηκε με τα θεωρητικά προβλήματα του συνεργατισμού και διαμόρφωσε μέσα του έντονες συνεταιριστικές αντιλήψεις. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1907 και την επόμενη χρονιά ίδρυσε την Κοινωνιολογική Εταιρία και ήταν συνιδρυτής (μαζί με τον Αλέξανδρο Δελμούζο και τον Θρασύβουλο Πετιμεζά) της «Ομάδας των Κοινωνιολόγων».

Η αντισυμβατική Αμαλία Κουτσούρη-Φλέμινγκ στο «Πρόσωπα & Εποχές»

Η Αμαλία Φλέμινγκ ήταν μια από τις σημαντικότερες Ελληνίδες γιατρούς. Επίσης, διακρίθηκε για την έντονη αντιδικτατορική της δράση και για το γεγονός ότι δεν δείλιασε μπροστά στους κινδύνους. Μια παθιασμένη ελληνίδα αγωνίστρια που πάλευε για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η ιστορία της ζωής της προκαλεί δέος, σεβασμό και υπερηφάνεια. Στο νέο επεισόδιο της σειράς «Πρόσωπα & Εποχές» η Έλσα Ροκοφύλλου, επιστήθια φίλη και συνεργάτης της Αμαλίας Φλέμινγκ (αλλά και η ίδια μέσα από παλαιές ηχογραφημένες αφηγήσεις) ξεδιπλώνει τη μυθιστορηματική ζωή αυτής της σπουδαίας Ελληνίδας.

Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη στις 28 Ιουνίου του 1912 και ήταν κόρη του γνωστού δερματολόγου της Πόλης Χαρίλαου Κουτσούρη. Σπούδασε Ιατρικήστο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου αναγορεύτηκε διδάκτωρ, και συνέχισε τις σπουδές της στο Παρίσι (όπου και εργάσθηκε στο Νοσοκομείο Necker), και στο Λονδίνο. Στη διάρκεια της κατοχής συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση. Με υποτροφία του Βρετανικού Συμβουλίου πήγε το 1945 στο Λονδίνο όπου εργάστηκε στο Wright Fleming Institute δίπλα στον Νομπελίστα μικροβιολόγο Αλεξάντερ Φλέμινγκ μέχρι το 1949, οπότε επέστρεψε στην Ελλάδα για να αναλάβει τη διεύθυνση του Ευαγγελισμού. Το 1953 παντρεύτηκε με τον Φλέμινγκ αλλά ο γάμος τους κράτησε μόνο δύο χρόνια καθώς ο Αλεξάντερ Φλέμινγκ πέθανε το 1955. Αν και δεν τον χρησιμοποιούσε, είχε τον τίτλο της Λαίδης, καθώς ο Φλέμινγκ ήταν Ιππότης (Σερ).

«EL GRECO – Προσωπογραφίες»: Μία ακόμη προβολή.

Μία ακόμη προβολή, αυτή τη φορά από το το Cosmote History HD, για το μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ, παραγωγής 2016, που προσεγγίζει τη ζωή και την καλλιτεχνική ιδιαιτερότητα του έργου του μεγάλου Κρητικού ζωγράφου Δομήνικου Θεοτοκόπουλου μέσα από τις προσωπογραφίες που φέρουν την υπογραφή του.

Η Κατίνα Παξινού στο «Πρόσωπα & Εποχές».

Υπήρξε η πρώτη Ελληνίδα ηθοποιός που κατάφερε να σταθεί στο Χόλιγουντ -και δη, με τους δικούς της όρους- να διαπρέψει θεατρικά και κινηματογραφικά στην Ευρώπη, να ξεχωρίσει ως τραγωδός παγκοσμίου βεληνεκούς. Η μοναδική Κατίνα Παξινού σκιαγραφείται από τον Κώστα Γεωργουσόπουλο στο νέο επεισόδιο της σειράς «Πρόσωπα & Εποχές».

Η θηριώδης -εντός και εκτός σκηνής- Κατίνα Παξινού γεννήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 1900 στον Πειραιά. Κόρη μεγαλοαστικής οικογένειας, και συγκεκριμένα του αλευροβιομήχανου Βασίλη Κωνσταντόπουλου, φοίτησε αρχικά στη Σχολή Χιλλ, μετά στη Σχολή Καλογραιών της Τήνου, αλλά λόγω ζωηρού χαρακτήρα κατέληξε εσώκλειστη σε σχολείο της Ελβετίας.Σπούδασε μουσική και τραγούδι στο Ωδείο της Γενεύης και στο Βερολίνο. Παντρεύτηκε τον βιομήχανο Παξινό, με τον οποίον και απέκτησε δύο κόρες – η πρωτότοκη της πέθανε νωρίς από λευχαιμία. «Είμαι ένας άνθρωπος όπως όλοι. Έζησα. Έκανα παιδιά. Έθαψα παιδιά. Και πόνεσα θάβοντας αυτά τα παιδιά» είχε πει κάποτε για τον χαμό της Έθελ.

Ο Γιάνης Κορδάτος στο «Πρόσωπα & Εποχές».

Στο δεύτερο επεισόδιο της σειράς «Πρόσωπα & Εποχές» του Cosmote History HD, σκιαγραφείται το πορτρέτο του Γιάνη Κορδάτου (1899-1961). Κοινωνιολόγος, νομικός και πολυγραφότατος μελετητής της ελληνικής ιστορίας, ο Γιάννης Κορδάτος πρωτοστάτησε στους πολιτικούς και επιστημονικούς αγώνες του 20ού αιώνα, ενώ κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Μεταξά εξορίστηκε για τις πολιτικές του πεποιθήσεις. Το έργο του, που καλύπτει σχεδόν όλους τους τομείς της επιστήμης, αμφισβητήθηκε, αλλά και επαινέθηκε.

Ο Γιάνης Κορδάτος γεννήθηκε στη Ζαγορά το 1891, όπου και τελείωσε το Ελληνικό Σχολείο (ημιγυμνάσιο) το 1907. Στη συνέχεια ο πατέρας του, που ήταν κτηματίας και έμπορος, τον έστειλε μαθητή στο Ελληνογερμανικό Λύκειο του Γιαννίκη, στη Σμύρνη. Εκεί ευτύχησε να έχει καθηγητή το Δημήτρη Γληνό, ο οποίος τον τράβηξε προς το δημοτικισμό. Την επόμενη σχολική χρονιά βρέθηκε στην Κωνσταντινούπολη, στο Ελληνογαλλικό Λύκειο Χατζηχρήστου, από όπου όμως διέκοψε, λόγω αρρώστιας. Επέστρεψε στο Βόλο, όπου παρέμεινε και τη σχολική χρονιά 1909-10, για να τον ξαναστείλει κατόπιν ο πατέρας του στην Κωνσταντινούπολη. Το 1911 μετέβη στην Αθήνα και γράφτηκε φοιτητής στο Πανεπιστήμιο, στη Νομική Σχολή. Προσχώρησε «από τους πρώτους», καθώς έλεγε ο ίδιος, στη Φοιτητική Συντροφιά και λίγο αργότερα έγινε μέλος του Εκπαιδευτικού Ομίλου.

«ΠΡΟΣΩΠΑ & ΕΠΟΧΕΣ»: Αναζητώντας τον Σταύρο Καλλέργη.

Στον Σταύρο Καλλέργη, πρωτεργάτη του σοσιαλιστικού κινήματος στην Ελλάδα, είναι αφιερωμένο το πρώτο επεισόδιο της σειράς «Πρόσωπα & Εποχές» που προβάλεται από το κανάλι Cosmote History HD.

Ο Σταύρος Καλλέργης γεννήθηκε στο Χουμέρι Μυλοποτάμου, στην Κρήτη, και καταγόταν από παλιά αρχοντική οικογένεια. Ο πατέρας του, Γ. Καλλέργης, ήταν οπλαρχηγός και διοικητής της επαρχίας Μυλοποτάμου. Στην Κρητική Επανάσταση του 1861 συμμετείχε στην άμυνα της Μονής Αρκαδίου, κατά την πολιορκία της από τα οθωμανικά στρατεύματα. Κατάφερε να ξεφύγει και διέφυγε μαζί με την οικογένειά του στην Αθήνα καθώς επικηρύχτηκε από τις Οθωμανικές αρχές. Στην Αθήνα τόσο ο ίδιος όσο και η γυναίκα του προσελήφθησαν τιμητικά στο Παλάτι.

Ο πατέρας του Γ. Καλλέργης και ο θείος του Δημήτριος που πρωταγωνίστησε στην επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου.

Ο Σταύρος Καλλέργης αν και μεγάλωσε στο ανακτορικό περιβάλλον ήρθε από νωρίς, ήδη από το Γυμνάσιο, σε επαφή με τις σοσιαλιστικές ιδέες. Αργότερα στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου σπούδασε αρχιτεκτονική, γνωρίστηκε με το Ρόκκο Χοϊδά και τον Πλάτωνα Δρακούλη και είχε έντονη ανάμιξη στο φοιτητικό κίνημα.

Ο Πλάτων Δρακούλης

Τον Μάιο του 1890 ίδρυσε στην Αθήνα τον Κεντρικό Σοσιαλιστικό Σύλλογο, που αποτέλεσε τον πρώτο σοσιαλιστικόπυρήνα στην Ελλάδα και σύντομα απέκτησε παραρτήματα και σε άλλες πόλεις. Τον επόμενο μήνα ξεκίνησε να εκδίδει την εφημερίδα Σοσιαλιστής, στην οποία ανέπτυξε ένα σοσιαλιστικό πρόγραμμα που ήταν ιδιαίτερα επαναστατικό για την εποχή του. Ειδικότερα έκανε λόγω για απόλυτη ελευθερία λόγου και συνείδησης, 8ωρη εργασία, κατώτατο μισθό, αργία την Κυριακή κ.α. Η πραγματοποίηση των στόχων αυτών κατά τον Καλλέργη μπορούσε να γίνει αν ένα σοσιαλιστικό κόμμα κατάφερνε να κατακτήσει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία καθώς και με τους συνδικαλιστικούς αγώνεςσε συνδυασμό με την έκδοση βιβλίων και εφημερίδων για την ενημέρωση του κόσμου.